اى غریبى که ز جدّ و پدر خویش جدائى
خفته در خاک خراسان ، تو غریب الغربائى
چه ثنا گویمت ، اى داور هفتاد و دو ملّت
که ثنا خوانده خدایت ، تو چه محتاج ثنائى
این رواق تو و صحن و حَرَمَت ، همچو بهشت است
روضه ات ، جنّت فردوس و مسمّى به رضائى
آه ، از آن دم که ز سوز جگر و حال پریشان
ناله ات گشت بلند، آه تقى جان به کجائى
اى شه یثرب و بطحا، تو غریبى به خراسان
سرور جمله غریبان و معین الضّعفائى
اغنیا مکّه روند و فقرا سوى تو آیند
جان به قربان تو اى شاه که حجّ فقرائى
امام رضا(علیه السلام) به میهمانی مردم توس آمد تا... قلب خراسان و ایران را از عشق به ولایت اهل بیت(علیه السلام) پرکند و این سرزمین را پایتخت دلهای شیعیان جهان سازد هرچند که...
انگورهای مسموم توس رسم میهمان نوازی را شکستندو توس شد:
"مشهد الرضا"!
بهم سربزن
دوستت دارم