نامت علی

ای هشتمین بهانه برای گریستن

از خلقت تو شد همه عالم به زیستن

وصفت رضا صفتت بخشش و عطا

نامت علی بود از شان لافتی

کون و مکان زولای تو در امان

جبریلیان زصفای تو نوحه خوان

بردرگهت چه گدا و چه شاه و مست

بر سفره تو بود گبر و حق پرست

هرکس به نوعی از کرمت مبتلا بود

این درگه تو عجب باصفا بود

پرواز طائران سرای تو دیدنیست

فریاد زائران سرایت شنیدنیست

زائر نه حاجی بیت الله الحرام

حاجی به بیت له توست دلخرام

((عباس)) اگر گذرت بر رضا شود

مس وجود تو هم از طلا شود

کربلایی عباس پورعلی اکبر 

برگرفته از وبلاگ  اشعار یک گمنام