فضائل اخلاقی علی بن موسی الرضا(ع)

شیخ صدوق روایت کرده از ابراهیم بن العباس که گفت هرگز ندیدم که آن حضرت ابولحسن الرضا (ع) کسی را با کلام خود جفا کند و ندیدم که هرگز کلام کسی را قطع کند ، یعنی در میان سخن او سخنی نمی گفتند ، تا طرف مقابل کلامش خارج گردد و حاجت احدی را که مقدور او بود رد نمی کرد و بر می آورد.

و هیچگاهی در حضور کسی که با او نشسته بود پا دراز نمی نمود. در مجلس ، مقابل همنشین خود تکیه نمی داد و هیچ وقت ندیدم او را که به یکی از موالی یا زیردستان خود بد گوید و فحش دهد و هیچگاه ندیدم که در خنده خود قهقهه زند ، بلکه خنده او تبسم بود و چون خلوت می فرمود و خوان طعام نزد او می نهادند ، تمامی غلامان خود را سر سفره دعوت می کرد و بیشتر شب ها از اول شب تا صبح بیدار بود. و روزه بسیار می گرفت و سه روز از هر ماه روزهای پنجشنبه اول و آخر ماه و چهارشنبه میان ماه را روزه داشتند. می فرمود : روزه این سه روز مقابل روزه دهر است. آن حضرت بسیار احسان میکرد و صدقه می داد و بیشتر صدقات او در پنهانی و در شبهای تار بود. تابستانها بر روی حصیر و زمستانها به روی بلاسی می نشست. و وقتی که به دیدار مردم می آمد خود را زینت کرده و معطر می ساخت.

                                                                                       منبع : اختر هشتم